Το Έπος της Ιλιάδας όπως το αφηγήθηκε ο Cy Twombly μέσα από μία σειρά έργων για το 50 Days at Iliam, που ολοκληρώθηκε το 1978.
Σκοπός του Twombly δεν ήταν να ερμηνεύσει το έπος, αλλά να δουλέψει μέσα από αυτό: Να βρει την ανθρωπότητα στο θρύλο.
Οι πίνακες φέρονται ως σημάδια μιας μακράς εμπλοκής σε μια θεμελιώδη αφήγηση της δυτικής κουλτούρας και πιο συγκεκριμένα αυτής που αφορά τη φρίκη του πολέμου.
Αν η ζωγραφική είναι ένα είδος λήψης αποφάσεων, μπορεί κανείς να δει τα επιχειρήματα του Twombly από τον έναν καμβά στον άλλο. Η φόρμα από το ”εδώ” εμφανίζεται ξανά ”εκεί”, μόνο και μόνο για να αναιρεθεί εντελώς σε έναν άλλο τόπο.
Τα χρώματα σύρονται, συσσωρεύονται, απομακρύνονται και συνδέονται σε έναν διάλογο.
Αρκεί να ακολουθήσουμε το αίμα γύρω από το δωμάτιο.
